Kağıt Tutkalı Uygulaması

Kağıt Tutkalı Uygulaması

Adsorpsiyon, baca gazlarından CO2'nin yakalanması için daha umut verici teknolojilerden biri olarak düşünülür. Genel olarak azot zenginleştirmesinin, CO2 için spesifik adsorban-adsorbat kağıt tutkalı etkileşimini arttırmada etkili olduğu rapor edilmiştir. Azotla zenginleştirilmiş karbonlar, üre-formaldehit ve melamin-formaldehit reçineleri, kimyasal aktivasyon ajanı olarak K2CO3 mevcudiyetinde polimerize edilmiş, bir dizi sıcaklıkta gerçekleştirilen aktivasyonla üretilmiştir. CO2 adsorpsiyon kapasitesinin hem dokusal özellikler kağıt tutkalı hem de daha önemlisi azot işlevselliğine bağlı olduğu belirlenmiştir. 25 ° C'de ağırlıkça% 8'in üzerinde CO2 yakalayabilen adsorbanlar, 500 ° C'de üre-formaldehit reçinesinin kimyasal olarak etkinleştirilmesinden üretildi.

Kimyasal aktivasyon, CO2 aktivasyonundan daha etkili adsorbent üretiyor gibi görünüyor. Adsorpsiyon, daha umut vericidir Baca gazından verimli CO2 yakalama teknolojileri Gazlar. Aktif karbonlar, Gazlar ve buharlar [7]. Bunların özel uygulamaları kağıt tutkalı Çıkarılacak moleküllerin özellikleri üzerine / Adsorbe edilmiş. Fiziksel adsorpsiyon durumunda, Ve gözenek hacimleri önemlidir, bu nedenle kağıt tutkalı mikrogözenekli Hafif gazların emilmesi / ayrılması için karbonlar kullanılır, Geniş gözenek boyut dağılımlarına sahip karbonlar ise Toksinlerin veya diğer büyük organik moleküllerin uzaklaştırılması için başvuruda bulunuldu [7,8]. Bununla birlikte, adsorbat / adsorbentlerin spesifik etkileşimleri Adsorpsiyon sürecinde rol oynar, Aktif karbonların diğer özellikleri, örneğin yüzey kimyası, [8-10] da dikkate alınmalıdır.

The Aktif karbonun yüzey kimyası Oksijen ve azot gibi heteroatomların varlığı. Heteroatomların doğası kimyasal olarak kontrol edilir Öncülünün doğası ve karbon hazırlama yöntemi Ve aktivasyon. Heteroatomlar şu şekilde bulunur: Asitik, bazik veya nötr organik kağıt tutkalı fonksiyonel grupların [9-11]. Dahası, aromatik halkaların delokalize p-lektronları ve Doymamış değerler karbonitlerin bazlık derecesine katkıda bulunur Sorbentler [8].

Önerilen sayfa: http://gfskimya.com/kagittutkali.html

 Bir önceki yazımız Ahşap Tutkalı ve Tarihi adlı makalemiz ahşap tutkalı hakkında bilgiler vermektedir.

Ahşap Tutkalı ve Tarihi

Ahşap Tutkalı ve Tarihi

Kaydedilen ahşapların tarihi, Mısırlılara en az 3.000 yıl öncesine dayanıyor (Skeist ve Miron 1990, River 1994a) ve yapışkan bağlar erken insanlığa geri dönüyor (Keimel 2003). Ahşap ve kağıt yapıştırma, yapıştırıcıların en büyük uygulamaları olmasına rağmen, bazı temel yönleri tam olarak anlaşılamamıştır. Ahşap yapışmasında ahşap tutkalı kritik hususların daha iyi anlaşılması, kompozitlerin geliştirilmesine yol açmalıdır. Yapıştırıcıların kimyası ayrıntılı olarak ele alınmıştır; Bununla birlikte, iç ve dışsal stres altındaki temel bilimsel ilkelerden daha iyi anlaşılması gereken durumlarda yapışkanların ahşabı nasıl tuttukları. Bu bölüm, başka yerlerde ele alınmayan bu öğelerin daha kapsamlı bir şekilde ele alınmasını amaçlamaktadır. Diğer yazarlar tarafından kapsanan konularda kısaca değinecek ve okuyucu, daha fazla ayrıntı için önerilen kitapları ve makaleleri incelemelidir. Yapışkanlar ve yapışma üzerine kitapların birçoğu uzun ve karmaşıktır, ancak en azından ahşap tutkalı  daha iyidir (Pocius 2002).

Yapıştırıcılar, binlerce ürüne yol açan özel uygulamalar için tasarlanmıştır (Rice 1990). Petrie yapışkanları 20 sentetik yapısal gruba, 11 grup elastomerik gruba, 12 grup termoplastik gruba ve altı grup doğal yapıştırıcıya ayırdı (Petrie 2000). Kısa, yapıştırıcılar için geniş pazar sayısını özetledi (Kısa 1990). Yapışkan performans, kendi başına bir bilim değil, birçok bilimin kombinasyonu olduğundan, bir yapıştırıcının nasıl işlediğini anlamak zordur. Yapışma mukavemeti, birbirine yapışan alt tabakaları ayırmak için gerekli kuvvet olarak mekanik olarak tanımlanmaktadır. Mekanik dayanım, yapışkan, ahşap ve yapışkan- ahşap tutkalı fazlar arasındaki polimer zincirlerinin birincil ve ikincil kimyasal bağlarına bağlıdır. Böylece, bağlanma kuvvetinin kimyasal ve mekanik yönlerini ve iki faktörün birbiriyle ilişkisini göz önüne alması gerekir. Yapışma mukavemeti bir başarısızlık ölçümü olduğundan işlem, lokalize gerilimin belirli test koşulları altında bağ kuvvetini aştığını belirler. Bir konsept, bağlı montajın, her aşamayı temsil eden ahşap tutkalı ve en zayıf bağda başarısızlıkla sonuçlanan bir dizi bağlantı olduğu fikridir (Marra, 1980). Bükme aslında ayrık bağlantılar yerine bir süreklilik olmasına rağmen. Lokalize stres, stres dağılımı ve konsantrasyonundan dolayı uygulanan stresden genellikle çok farklıdır (Dillard 2002).

Genel olarak yapışkan bağın alt tabakadan daha güçlü olması tercih edilir, böylece arıza mekanizması alt tabaka kırığından biridir. Yapışkan bağlama sürecinde genellikle üç adım vardır. Birincisi genellikle, yapışkanın substratla en iyi etkileşimini sağlamak için yüzeyin hazırlanmasıdır. Bazı durumlarda ayrı bir muamele basamağı kullanılmamasına rağmen, bu etkileşimi anlamak için malzeme bilimi (yüzey kimyası ve morfolojisi) bilgisi önemlidir. Yüzeyin hazırlanması, mekanik veya kimyasal arıtımı veya ikisinin bir kombinasyonunu içerebilir. Bazı durumlarda, ahşaptutkalı, yüzeyin ıslanmasında veya yüzeydeki kirlilik sorunlarıyla başa çıkmak için modifiye edilir. Yüzeyin analiz teknikleri, ahşabın karmaşık kimyası ve morfolojisi nedeniyle genellikle diğer malzemelere göre daha zordur.

Önerilen: http://gfskimya.com/ahsaptutkali.html

Bir önceki yazımız Ahşap Ürün Tutkalları ahşap tutkalları hakkında bilgiler vermektedir.